“Normal insanlar beyinlerinin %10 unu kullanırken, bu oran %100 olsaydı ne olurdu? “
Kısa süredir beraber olduğu erkek arkadaşı tarafından, bir uyuşturucu mafyasının eline düşen Lucy, taşıdığı yeni tür bir uyuşturucunun (“ya ameliyatlı yerime gelseydi” tadında ) yanlışlıkla, yüksek dozajlarda kanına karışması sonucu beyninin %10 undan fazlasını kullanmaya başlamasıyla olaylar gelişir.
Paralel olarak bir yandan da Morgan Freeman’ı beyin çalışmaları yapan bir profesör olarak bir konferansta Lucy ‘nın güçlerinin seyirciye açıklanması görevini üstlenirken izliyoruz. ( Öncelikle belirtmeliyim ki bilge adam tiplemelerinin vazgeçilmezi, Morgan Freeman’n artık bu rolleri geri çevirmesinin vakti geldi.)
Aksiyon sahnelerinde abartılı bulduğum bir çok sahne,Lucy nın güçlerini kullanıp olağanüstü şeyler yaptığı sahneler, garip bir şekilde aynı zamanda açık ara filmin en tepe noktaları. Ama bir yandan Scarlett Johansson'un uçup kaçtığı, Fransız sokaklarının yerle bir olduğu, temponun tavan yaptığı seyir zevki yüksek sahnelere mi odaklanalım yoksa evrenin bize verildikten sonra onu nasıl kullandığımız konusundaki eleştirilere mi odaklanalım, karar veremiyorsunuz. Hatta öyle ki, ikincisini seçip filmin varoluşsal ve evrimsel konuları nasıl bir anda harcadığını düşünürseniz, filmden nefret bile etmeniz olası. Ben ilkini seçiyorum ve filmi tek kullanımlık bir hap gibi yutuyorum.
Daha önce bir benzerini seyrettiğim, 2011 yapımı Neil Burger’in yönetmenliğini üstlendiği Limitless filminden daha çok zevk aldığım Lucy’ı, aksiyon filmi olarak gayet zevk alarak izlemeniz mümkün. Scarlett Johansson' un güzelliği ve doyuruculuğuda görmeye değer doğrusu.
Kısaca beyninin %10 unu kullanan bir yönetmen için beyninin %10 undan daha fazlasını kullanabilen bir karakter yaratmaya çalışması pek başarılı olamamış malesef.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder